Jednorazówka 7 part 2

I kolejna część przed nami.. Zanim zaczniecie to czytać to ostrzegam, żeby nie było:

CZĘŚĆ +18, OSOBY, KTÓRE MAJĄ SŁABE NERWY I NIE SĄ JESZCZE ZBOCZONE PROSZĘ O WYŁĄCZENIE BLOGA xD 

Nie chcę mieć później problemów, że ktoś przeze mnie stał się zboczony, a już kilka takich przypadków miałam. Chodź to nie ja zrobiłam z kogoś zboczucha, a ktoś ze mnie, ale to inna sprawa... Sylwia, Pat: You know what I mean.... xD I tak jak pisałam na początku tamtej części... Ta akurat jest tylko 20 % moja xD Pozostała części i największe zboczenie zawdzięczamy Ayane Mitsurugi :DD

P.s. I tak cię kocham Aya ;D

***************

Z perspektywy Sylwii

Gdy się obudziłam leżałam gdzieś na łóżku, a obok mnie siedział James Maslow... zaraz… Kto?!

- Cześć – powiedział chłopak i szeroko się uśmiechnął.

- Hej... Co ja tu robię? – nagle usłyszałam krzyki Violette. – Vai ! Co wy jej robicie?!

- Pewnie się obudziła.

- Nie mów mi, że koło niej siedział Logan.

- No tak, a co?

- O nie  – szybkim krokiem udałam się w miejsce gdzie była Vai, przy drzwiach stali Pat i Carlos śmiali się, a ja byłam ciekawa z czego.

- Co jest? – zapytałam.

- Sama zobacz – powiedziała Pati, a ja spojrzałam do pokoju. Vai klęczała przed Loganem! Naprawdę nie chcę wiedzieć co ona miała zamiar zrobić.

- Co to ma być? – zapytałam.

- Haha, taką samą miała reakcję – zaśmiała się Patka.

- Oby nie przeszli przy nad do rzeczy – zaśmiał się Carlos.

- Bardzo śmieszne…

- Loganie Phillipie Hendersonie… Wyjdziesz za mnie? – spytała Vai, a ja zaczęłam się przepotwornie śmiać.

- Eeee… Vai… Znamy się z godzinę, może dwie, a ty już mnie o rękę prosisz? – Logan to był mega wystraszony. Boże... współczuje biedakowi.

 - No wiesz… Jeśli chcesz, możesz do niej dołączyć resztę ciała, ale to twój wybór – próbowała się bezsilnie ratować Violette.

- Logan nie! Nie niszcz sobie życia! To będzie horror! Masakra! – zaczęła wydzierać się Pati, a zaraz dostała poduszką. – Znów?! Już nie można prawdy powiedzieć?!

- Pfff – powiedziała Violette. – To jak Logasiu… Wyjdziesz za mnie czy dalej mam z siebie debila robić?

- Prędzej debilkę – poprawiła ją Sylwia.

- Na jedno wyjdzie…

- No raczej nie...

- Tak!

- Nie!

- Tak!

- Nie!

- Cisza! – krzyknął Logan. – Violette nie wyjdę za ciebie!

- Ale… jak to? – no i nam się Violetka rozpłakała.

- Źle zrozumiałaś – powiedział swoim słodkim głosem Logan. – Nie wyjdę za Ciebie, bo chce, abyś to ty wyszła za mnie – przytulił ją.

Mi aż kopara opadła… Zaraz Carlos wkroczył do pokoju i złapał Logana za rękę i poszli porozmawiać daleko od nas.

Z perspektywy Carlosa

- Stary! Co ty robisz?! – krzyknąłem na niego.

- Musiałem się jakoś ratować... Ona jest straszna!

- Musisz jej wytłumaczyć, że nie chcesz z nią być... Patrz jaka ona szczęśliwa – spojrzałem w bok, Vai skakała do góry, a Pat i Sylwia dalej były w szoku.

- Nie... Ja się jej boję... Ty nie wiesz co ona mi tam robiła.

- …i raczej nie chcę wiedzieć.

Z perspektywy Kendalla

Ta słodka istota jeszcze się nie obudziła... Boję się, że coś jej się mogło stać… Grzecznie zapytałem czy śpi, lecz nie odpowiedziała. Zaczynałem się coraz bardziej, że coś się stało, więc powtórzyłem pytanie głośniej. Wziąć nic... Martwiłem się jak cholera! Krzyknąłem i dziewczyna spadła z łóżka.

- Nic ci nie jest? – zapytałem.

- Chyba nie...

- Pozwól, że obejrzę!

- Nie ma co oglądać – zaśmiała się

- Nie bądź taka pesymistyczna - delikatnie i subtelnie pogłaskałem jej policzek.

- Co robisz? – zapytała, odsuwając się.

- Dotykam najpiękniejszy cud wszechświata? – uśmiechnął się i popatrzył jej prosto w oczy.

- Przesadzasz – dziewczyna zaczęła się czerwienić.

Nie wiedziałem czy dobrze robię, bo nie chciałem jej wystraszyć. Jednak ujrzawszy te cudną czerwień na jej policzkach, postanowiłem brnąć dalej.

Z perspektywy Logana

Carlos zaproponował mi, żebym przyznał się że nie chcę brać ślubu z Vai… Ale on myśli że to takie jest proste?!

- Ehh… Vai? – podszedłem do niej trochę speszony.

- Tak, kochanie?

- Słuchaj Vai… Nie chcę z tobą się żenić... za szybko… nie pasujemy do siebie.

- C-c-co?! To dlaczego mi nadzieję robisz?! Pożałujesz!

- Uuu, Logan uciekaj! – powiedziała Pat, a Vai wyleciała z domu.

- Gdzie ona…?

- Zobaczysz.

- Nie wiem czy do tego czasu nadal będę miał oczy.

- Nie żartuj sobie... Już ci współczuje chłopie – zaśmiała się Pati, a Vai wleciała z jakąś piłą w rękach.

- Zamorduje! – krzyknęła i zaczęła mnie gonić.

- Violette! Zostaw Sasquacza! – krzyknęła Sylwia.

Z perspektywy Angel

Kendall był naprawdę dziwnie się zachowywał. Czyżby on ze mną flirtuje? Nagle krzyki Logana... Przeraziłam się...

- Co to za dźwięki? – zapytałam.

- Nie bój się, jestem przy tobie – objął mnie Kendall. Był taki miły i ciepły w dotyku… Chciałam, aby tak chwila trwała wiecznie…

- Może... pójdziemy sprawdzić?

- Po co? Dadzą sobie radę…

- Ratujcie mnie! Kendall! James!- krzyczał Logan.

- Muszę tam iść – powiedziałam wstając, ale Kendall złapał mnie za rękę, pociągnął w swoją stronę i złapał mnie mocno w pasie.

- Nigdzie nie pójdziesz..

Zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć, pochylił moje ciało do tyłu. Bałam się, że spadnę,  ale trzymał mnie mocno w swoich rękach. Czułam się tak bezpiecznie...

- Kendall, ja….

- Cii... Nic nie mów - przyłożył swój palec do moich ust. Nie wiedziałam, co zrobić. Jego twarz zbliżała się do mnie, a oczy przeszywały mnie na wylot.

Serce podchodziło mi do gardła, policzki coraz bardziej czerwieniały, a oczy same się zamknęły. Niedługo później poczułam czuły dotyk warg chłopaka, które mnie rozgrzały do reszty. Poczułam się jak w siódmym niebie, gdy nagle... Kendall powoli wsuwał język do moich ust. Czułam, że się waha, dlatego sama przejęłam inicjatywę i mu pomogłam.

- Mmm – usłyszałam, jak Kendall odpływa. Zresztą podobnie jak ja. Nie chciał się ode mnie oderwać. Z początku był strasznie nieśmiały, ale z czasem pokazał swoje rogi. Wziął mnie na ręce, nie przerywając pocałunku – chyba po prostu nie mógł. Delikatnie położył mnie na swoim łóżku i sam położył się obok. Jedną ręka głaskał mój policzek, a drugą plecy… W końcu się oderwał. 

- I jak, Aniołku? - uśmiechnął się, przytulił i wciągnął mnie na siebie.

- Em… Nie wydaje ci się że przesadzamy?

- Jeśli czegoś nie chcesz, to powiedz kwiatuszku – cmoknął mnie w usta.

- Bez kwiatuszków mi tu! Ja nie jestem pierwsza lepsza żeby mnie zaciągać do łóżka!

- Ale skąd taki pomysł?! – wybuchnął i rozejrzał się po pokoju. – Aaa, fakt – po chwili dodał. – To nie zmienia faktu, że nie jestem taki…

- Słuchaj, nie wiem jaki jesteś... Nie znam cię w ogóle i nagle z takim czymś wyjeżdżasz! Kendall, ja się boję… Nie znam cię,  zrozum to.

- A chcesz mnie poznać? – patrzył na mnie z nadzieją.

- Zależy w jaki sposób – powiedziałam i zaczęłam się śmiać.

- Słodka jesteś – wtulił się we mnie.

- Heh, dzięki.

Z perspektywy Sylwii

Już miałam dość patrzenia jak moja siostra chcę zamordować swojego ulubionego piosenkarza. Więc…  poszłam do Jamesa. Co mnie to, że chce zabić utalentowanego chłopaka? A no fakt… Nic. Ona jest starsza i ja za nią nie odpowiadam, więc… Jak już mówiłam poszłam do Jamesa. Zapukałam kilka razy, ale nikt nie odpowiadał. Postanowiłam i tak, i tak wejść.

Gdy weszłam zobaczyłam, że James leżał w samych bokserkach na łóżku i oglądał pisemko o modzie. Od razu wiedziałam, jak to wykorzystać. Podeszłam pewnym i cichym krokiem do chłopaka. Wyrwałam mu pismo z rąk i dodałam:

 - Nie wolisz tego na prawdę?

- A co proponujesz milejdi?

- Cóż... Mam dużo do zaoferowania.

- Kręcisz mnie...

- Oj, nie tak łatwo mnie zdobyć.

- A co mam zrobić kochana?

- Hm...

- No więc? – zaczął się zbliżać

- Być cierpliwym.

- Co?!

- Coś Ci nie pasuje?

- Wy kobiety jesteście czasem okrutne.

- Polecam się na przyszłość – posłałam mu buziaczka.

- Jeszcze mnie nakręcaj...

- To aż tak na Ciebie działam?!

-  A dziwisz się?! Jesteś seksowna!

- To już nie moja wina – powiedziałam, zarzucając grzywką.

- Dasz mi chwilę? – zapytał po chwili chłopak.

- A co się stało, James?

- Męska sprawa...

- To znaczy?

- Powiedzmy, że muszę zmienić bokserki

- Fu! – energicznym ruchem wstałam z łóżka.

- Widzę, że nie lubisz białego koloru.

- Bardzo zabawne oblechu!

- No co? – zaczął się śmiać.

- Weź się przebierz...

- To się odwróć!

- Już i tak widziałam...

- Co powiedziałaś?

- Nic, nic – obróciłam się.

Słyszałam zgrzyt podłogi pod jego stopami, a potem zamknięcie drzwi od łazienki. Postanowiłam usiąść na krześle, gdyż łóżko chwilowo nie nadawało się do użytku.

- SZLAG! – krzyknął chłopak.

- Co się stało? – momentalnie wstałam i podeszłam pod drzwi łazienki.

- Nie będziesz się śmiać?

- Już i tak ta sytuacja jest strasznie komiczna...

- Zapomniałem wziąć świeże bokserki...

- Chyba se jaja robisz, chłopie!

- Przecież już mam 2!

- Jakoś tego nie widać po twoim zachowaniu!

- Wiesz doskonale, że bym Ci pocisnął gdyby nie fakt, że tylko ty teraz możesz mi przynieść te zasrane bokserki – po chwili jeszcze dodał. – Jestem w podbramkowej sytuacji!

- Wiesz co... Hm, nie przyniosę. Radź sobie sam.

- Sylwia weź! Proszę cię!

- Nie-e !

- Sylwusia... Sylwusieńka…

- Nie... Mnie tak łatwo nie przekonasz...

- Mam cię tu wpuścić?

- Nie zależy mi.

- A myślałem, że…

- Że co?!

- Nic, nic. Skoro nie chcesz mi ich przynieść…

- Tak?

- TO TRUDNO! – powiedział, po czym wyszedł całkiem nagi z łazienki.

- James! – krzyknęłam. – Jesteś ohydny!

- Nie chciałaś mi pomóc. Twoja sprawa.

- Niezłe widoki – zaśmiałam się.

- Ej! – krzyknął brunet, zakrywając się rękami.

- No co? Nie wolno mi patrzeć?

- Wolno, ale nie wiem czy odpowiednio docenisz ten cud świata.

- Chyba sobie kpisz...

- Przecież ja jestem boski.

- Chyba jak śpisz.

- Jesteś zazdrosna!

- Ciekawe o co?!

- O to że jestem taki ładny.

- Boże…

- Skoro tak się wykręcasz, to powiedz... Kto patrzył na moją męskość? No chyba nie ja!

- Ale – onieśmieliłam się.

- Ale co?

- No... Myślisz, że jest łatwo nie patrzeć?

- Czyli jednak ci się podobam!

- Tego nie powiedziałam!

- Ale pomyślałaś.

- Czytasz w moich myślach?!

- Najwyraźniej powinnaś zaktualizować do nich hasło.

- Tobie nie wolno czytać w moich myślach!

- Tak jak tobie nie wolno patrzeć na moją męskość bez mojego pozwolenia!

- Ja naga po domu nie chodzę…

- A szkoda!

- Co?!

- Nic, nic – podszedł do szafy i zaczął szukać bokserek.

- No chyba się teraz nie ubierzesz!

- Zdecyduj się kobieto!

- Nie umiem!

- A mam pomóc Ci w dokonaniu tego wyboru?

- Możesz.

James nic już więcej nie dodał. Po prostu się uśmiechnął i poprawił grzywkę. Podszedł do mnie, objął w pasie i docisnął do siebie.  Przygryzłam dolną wargę i zamknęłam oczy.

- I powiedz mi... Kto tu tak na prawdę zaczął?

- Zamknij się debilu i pocałuj!

Chłopak uśmiechnął się jeszcze bardziej, zbliżył swoją twarz do mojej. Już miał dotknąć  moich warg, ale w ostatnim kulminacyjnym  momencie się zatrzymał.

- A co jeśli tego nie zrobię?

- Próbujesz mnie onieśmielić?

- A kto tu jest nagi? Ja czy ty, kochana?

- Głupek…

- Ale Twój – podniósł mój pod brudek do góry, spojrzał w oczy, przechylił swoją głowę i zbliżył się jeszcze bardziej niż poprzednio.

- Spróbuj mi teraz stchórzyć – zaśmiałam się.

James już nie chciał chyba słuchać moich docinków, więc na dowód swojej "męskości" docisnął swoje usta do moich.

Postanowiłam, że dam mu wolną rękę, a przynajmniej do czasu, aż czegoś nie zepsuje. Jednak muszę się przyznać, że do początku nie mam zastrzeżeń. Całował mnie delikatnie i subtelnie, gdy jego ręce rozpoczęły swą podróż.

Najpierw trzymał je w obrębie mojej tali, powoli przesuwając na biodra. Powolnym krokiem przesuwał się ze mną w tył, nie odrywając się ode mnie. Nagle przestał całować...

- Co się stało?

- Przechodzimy na dalszy poziom.

- Co...?

**************

Urwałam w dziwnym momencie, ale to nic ^^ Mam nadzieję, że się podobało... znaczy się… hahahhah no wiecie… Nie moje to jest, nie wińcie mnie za takie zboczenie xD Tak to już jest tak się pisze do 23 w nocy xD My nie wyspane, nie myślimy, a potem wychodzi takie coś xD