Rozdział X

Napisałam coś, ale nie wiem, czy wam się spodoba.. Troszeczkę jestem zdenerwowana akcją z jedną czytelniczką, ale spoko, wytrzymam..

MIŁEGO CZYTANIA.. <3

***************

                Nagle gdzieś w oddali zauważyłam Josha, który siedział na ławce, a obok niego Izabelę. Trzymała się za brzuch. Krzywiła się z bólu.

- Iza.. - powiedziałam i zaczęłam biec w jej stronę.

- Stój! - krzyknął James i pociągnął mnie za rękę.

- Zostaw, tam jest Iza i Josh, coś jej się stało, muszę tam iść.

- To idź, a nie biegaj. To nie sala gimnastyczna, tylko szpital - zaczerwieniłam się. - Idź już.

                Szłam powoli, aż nagle Iza mnie zauważyła. Coś powiedziała do Josha, a on odwrócił się w moją stronę. Podszedł do mnie szybkim  krokiem i krzyknął:

- Co ty sobie myślisz?! Jest druga w nocy, a ty nawet nie raczyłaś do nas zadzwonić! - zaczęłam płakać. Odwróciłam się w stronę Jamesa, szedł w moją stronę.

- Nie krzycz na nią  -powiedział spokojnie Maslow.

- A ty to w ogóle kto? - spytał również spokojnie Josh.

- Przyjaciel, a co?

- Nic. A co wy w ogóle tu robicie?

- Zostałam pobita przez jakiegoś palanta, a James mi pomógł i musieliśmy przyjechać do szpitala, bo mam potłuczone żebro - powiedziałam.

- Kto ci to zrobił? - spytał Josh, popatrzył na Jamesa. - On?

- Chyba głupi jesteś. Nie mam pojęcia kto, ale James mi pomógł, nawet bardzo.. Bez jego pomocy, byłabym już dawno zgwałcona.. A co z Izą?

- Martwiła się o ciebie i źle się poczuła, więc przyjechaliśmy do szpitala.

                Zignorowałam Josha i podeszłam do Izy. Wyglądała tak blado. Dalej trzymała się za brzuch. Byłam zła na siebie, że nie zadzwoniłam, a jak jej się coś stanie?

- Przepraszam cię, nie chciałam, żeby ci się coś stało - powiedziałam.

- Nic mi nie jest. Po prostu mnie brzuch boli - powiedziała.

- Jasne, nie wierzę. Możesz wstać?

-Tak.

- To chodź, ja znam tu bardzo dobrego lekarza. Na pewno ci pomoże.

- Ok. A ty co tu robisz?

- Zostałam pobita i James mi pomógł.

- Jaki  James?

- James Maslow z Big Time Rush.

- Ojej.. Uwielbiam ten zespół.

- Tak? Super. Jak chcesz to możecie się poznać.

- Naprawdę? Bardzo bym chciała.

- Oczywiście. James! - krzyknęłam.

- Tak? - powiedział.

- Podejdź tu do mnie. Ktoś chce cię poznać.

- Już biegnę - powiedział i zaraz był obok nas.

-James to Iza, Iza to James - powiedziałam.

-Miło mi - powiedział James, jak zwykle się uśmiechając.

-Mi również - złapała się za brzuch.

-Co ci jest? - spytał James.

- Ona jest w ciąży i mi się zdaje, że z nerwów, że się nie odezwałam, zaraz poroni - powiedziałam.

- To szybko musimy ją zabrać do doktora Marrone.

- Ok. Ale jak? Ona się teraz nie ruszy.

- Ja wiem - powiedział i wziął ją na ręce. Uśmiechnęłam się. Ale Josh, nie był za bardzo zadowolony.

                Pobiegli razem do lekarz, a ja zostałam z Joshem. Musiałam z nim porozmawiać, bo jak zawsze jest zazdrosny..

- Nie bądź zły. On chce pomóc - powiedziałam do niego.

- Jasne.. Chce ją poderwać - powiedział zły.

- O Boże.. Już nawet nie można pomóc, bo ty od razu zazdrosny - pokręciłam oczami.

- Sorry, ale wiesz, że ją kocham, nie chcę, aby ktoś mi ją zabrał.

- Nie bój się, James by ci tego nie zrobił.

- Może.

- Nie „może”, ale jestem tego pewna. James ma dziewczynę - skłamałam, chyba, nie byłam pewna, ale musiałam go uspokoić.

- Uspokoiłam mnie - kiwnęłam głową i zobaczyłam jak z pokoju wychodzi - na własnych nogach - Izka i James ..Była uśmiechnięta, to chyba nic się złego nie stało.

- I? - spytałam gdy podeszli do nas.

- Wszystko w porządku, to zwykle bóle, nie poroniłam - powiedziała.

- Uff..To dobrze - powiedział Josh. - A tak się bardzo bałem, że coś się może, wam stać.

- A nie mówiłam, że James umie pomagać - powiedziałam i dała Jamesowi całusa w lewy policzek. - Dziękuje - powiedziałam cicho.

- Nie ma za co. A mogę poprosić o jeszcze jeden całus, tym razem w prawy policzek?-spytał i zrobił takie ładne oczy, że nie mogłam odmówić.

- No dobrze - pocałowałam go jeszcze raz, tym razem w prawy policzek.

- A może tak jeszcze raz? - spytał.

- Nie przesadzaj - przewróciłam oczami.

- Hah. Zostawiamy was gołąbki, pa - powiedział Josh.

- Uważaj na siebie - powiedziała bezgłośnie Iza.

- Będę. A ja z wami nie wracam? - powiedziałam na głos.

- Zostajesz ze mną, musisz poznać chłopaków - uśmiechnął się James - Do widzenia - powiedział do Izy i Josh.

- I poszli.. - powiedziałam spoglądają na chłopaka, który się uśmiechał. - Co się szczerzysz.?

- Zostaliśmy we dwoje - uśmiechnął się i poruszał brwiami.

- Może już pójdę, bo się ciebie boję..

- Nie ma czego, nic ci nie zrobię.. - ulżyło mi - ..bo za dużo tu ludzi.

- Że co?! - krzyknęłam i odeszłam od niego szybkim krokiem.  -Naprawdę się ciebie boję.

- Przecież żartuje, nie zrobiłbym ci nic - złapał mnie za rękę.

- Mam nadzieję. Możemy już iść?

-Tak.

                Wyszliśmy ze szpitala, nawet zapomniałam, że on dalej trzymał mnie za rękę.  Puścił mnie dopiero kiedy byliśmy koło samochodu. Usiadłam od strony pasażera, a chłopak od strony kierowcy, uśmiechnęłam się..

- Dlaczego się uśmiechasz? - włożył kluczyki do stacyjki i spojrzał na mnie.

- Po prostu dopiero teraz zauważyłam, że mnie za rękę trzymałeś - zapięłam pasy.

- Przepraszam.. Nie chciałaś tego? - powiedział smutny, zapalając silnik.

- Nie o to mi chodziło. To było miłe, ale nie pomyślałabym, że możesz mnie za rękę trzymać.

- Zdarza się - ruszyliśmy. - Nie przeszkadzało ci to?

- Nie.. Raczej nie.. - uśmiechnął się.

                Patrzyłam się przed siebie. Było cudownie. Tak ciemno, ale pięknie. Nie odezwaliśmy się do siebie, ani razu. Liczyła się tylko ta chwila, świeże powietrze i tylko my na autostradzie. Maslow jechał znów dość szybko, ale byłam już do tego przyzwyczajona. Jakieś dziesięć minut  później byliśmy na obrzeżach miasta. James zatrzymał się, a ja zorientowałam się, że jesteśmy na miejscu.