Rozdział LII

- To właśnie moja dziewczyna, Angel  - powiedział David i złapał mnie w pasie. Jego koledzy przyszli do nas i chcieli mnie zobaczyć.. Co ja dzieło sztuki czy jak?

- Nie uwierzę, że taka laska cię chciała.. – zaśmiał się jeden z nich.

- Nie musisz wierzyć.. – powiedziałam i pocałowałem Davida w policzek. – To jest mój skarb.. Bardzo go kocham.

- Ładną tą dupcie masz.. – zaśmiał się drugi i zaczął mnie oglądać.

- A może byście tak.. hmm.. No np. znaleźli sobie dziewczyny, a mi dali spokój? – dziwnie się czułam jak jego koledzy oglądali mnie z każdej strony. No weźcie.. To jest chore. Ja nie jestem na wystawę.. A gdyby mnie dotknął to by po twarzy dostał.

- Piękna i zadziorna.. Słodko.. – zaśmiał się trzeci.. Nie.. Ja chyba mam zwidy.

- Lucas? – zapytałam. – Ty.. się znasz z Davidem?

- Tak się zdarzyło – zaśmiał się. – Zostawiłaś tego.. ee.. no tego.. Jamesa? Teraz jesteś z Davidem?

- Jakoś tak wyszło – zaśmiałam się.

- Dziwka.. Przeskakuje z kwiatka na kwiatek – zaśmiał się jeden z chłopaków.

- Tom przestań – powiedział David. – To właśnie jest Tom, a tamten drugi to Leo, Lucasa znasz.

- Tak znam..  – powiedziałam i podeszłam do Johnsona. – Musimy pogadać.. – złapałam go za rękę i pociągnęłam na zewnątrz.

- O co chodzi? – zaśmiał się Luki.

- Nie jestem z Davidem i chce żebyś o tym wiedział.. Musiałam gdzieś zamieszkać, bo wyprowadziłam się od Jamesa.. – spojrzałam mu w oczy. – Mam udawać jego dziewczynę bo chcą go z jakąś laską zeswatać, a on się boi..

- Ta laska to Lil, jak coś. A tak w ogóle to co się stało, że się wyprowadziłaś?

- A to.. – pokazałam mu ranę na ramieniu. – Halston jakoś dostała się do naszego domu i chciała mnie zadźgać nożem..

- Boże.. – lekko dotknął moje ramię. – Za co ?

- Jak to ona.. Ubzdurała sobie, że James jest jej i za nic nie możesz jej wytłumaczyć, że jest inaczej. Ona chciałaby mieć wszystko.. Mam już serdecznie tego dość.. Ale nie wiem co mogę jeszcze zrobić.. Postanowiłam na razie się wycofać z życia Jamesa, tylko na jakiś czas.

- Współczuje ci.. – Lucas przytulił mnie lekko. Dobrze się przy nim czułam.. Był naprawdę super przyjacielem..

- Wracajmy do środka, bo pomyślą, że zdradzam Davida z jego najlepszym kumplem – zaśmiałam się.

- To chodź.. – weszliśmy do środka i zaczęliśmy rozmawiać.

                Choć Tom i Leo na początku wydawali się tacy dziwni to ich nawet polubiłam.. Fajnie się z nimi rozmawiało, a nawet dowiedziałam się kilku rzeczy, np. że rodzice Leo są policjantami, a Tom i Lucas jeździli kiedyś w wyścigach. Tak, Lucas to wiem.. Sam mnie kiedyś na takie wyścigi zabierał, ale nie wiedziałam, że Luki i Tom poznali się właśnie na takich wyścigach.

- Ang, jeździsz na motorze? – zapytał Leo.

- Nie.. znaczy.. kiedyś jeździłam.. z Lucasem.. ale nie chce tego powtórzyć – zaśmiałam się. – Mam złe wspomnienia.. Nawet bardzo złe..

- A dlaczego? – zapytał Tom.

- Lepiej o to nie pytaj.. – powiedział Lucas i lekko spojrzał na mnie.

- A co się wtedy stało, skarbie? – David złapał mnie w pasie i przytulił mocno.

- Mieliśmy lekki wypadek.. – powiedziałam i położyłam głowę na ramieniu Davida.

- Lekki?  - zaśmiał się Lucas. – Przecież prawie się zabiliśmy.. Ty byłaś w śpiączce, a ja walczyłem o życie.. Musieli mnie reanimować.. No bardzo lekki wypadek.

- Co?! – Leo aż otworzył szeroko oczy ze zdziwienia.

- No.. Tak wyszło.. – powiedziałam spokojnie.

Ile ja wtedy miałam lat..? Chyba nawet 15 nie miałam.. Byłam głupia, a Lucas szalony. Wtedy jeszcze czuliśmy do siebie coś więcej.. Później to wygasło, bo mama już nigdy nie zabrała w strony Lucasa.. Pozostał nam tylko kontakt telefoniczny i internetowy, który w pewnym czasie się całkowicie urwał.. Nie raz tęskniłam za starymi czasami.. Ale życie biegło dalej.

- Muszę się już zbierać – powiedział Lucas, gdy na zegarku wybiła 11:00 pm. – Lila pewnie się o mnie martwi.

- To siema – powiedzieli chłopcy.

- Odprowadzę go – uśmiechnęłam się i poszłam za Lucasem.

                Stanęliśmy w drzwiach i spojrzeliśmy na siebie. Staliśmy chwilę w ciszy.

- Wiesz..  – zaczął Lucas. – Cieszę się że znów cię spotkałem – uśmiechnął się.

- To ja się cieszę  – przytuliłam go mocno. – Bardzo cię kocham braciszku..

- Ja ciebie też Ang, ja ciebie też.. – pocałował mnie lekko w policzek, wsiadł na motor i pojechał.

                Lucas był naprawdę fajnym chłopakiem.. Zasługiwał na kogoś naprawdę dobrego, na dziewczynę która go pokocha i obdarzy tym, czego pragnie najbardziej – dzieckiem. Jestem tylko ciekawa czy Lucas jeszcze umie kogoś wpuścić do serca po wypadku Diany..

                Wróciłam do środka i usiadłam przy Davidzie.. Spojrzałam na niego kątem oka i zrozumiałam że to całe udawanie nie jest takie fajne..

- Co z was za para jak się nie całujecie – zaśmiał się Leo.

- Każdy ma swoje tempo – uśmiechnęłam się.

- I tak bez buzi, buzi? – zapytał zdziwiony Tom.

- Tak bez buzi, buzi.. – spojrzał na mnie David.

- Dziwny jesteście.. Naprawdę.. Ja najpierw sprawdzam czy laska dobrze całuje, czy jest dobra w łóżku, a potem z nią chodzę – powiedział Leo.

- To jesteś dziwkarz.. – powiedziałam spokojnie.

- Wypraszam sobie ! – oburzył się chłopak.

- Dobra chłopcy.. Wypad do domu – zaśmiał się Nevadi.

- No to siema.. – powiedział Tom i lekko mnie przytulił. – Wpadniemy kiedyś  jeszcze do was.

- Zapraszamy – uśmiechnął się David i poszedł z chłopakami na papierosa.

- Dacie zapalić? – zapytałam, stając obok nich.

- A palisz..? – zapytał zdziwiony Tom. – Z tego co mi mówił Lucas to jesteś grzeczną dziewczynką..

- Nie palę.. Ale dajcie – zaśmiałam się.

- Ile panienka ma lat? – zapytał Leo.

- 18, a co?

- Papierosy dozwolone od lat 21.. Przykro mi..

- Ej no ! – zaczęłam się śmiać. – Udławcie się.. – przytuliłam się do Davida.

- Dobra to cześć.. – chłopcy nam pomachali i zniknęli w ciemnościach.

- Jak dobrze, że poszli – usiadłam na kanapie.

- A no.. Myślałem, że całe wieki będę udawał.. – powiedział Nevadi  usiadł obok mnie. – Ale fajnie się udaje.. – powiedział i pocałował mnie w policzek.

- Dzięki wariacie.. – zaśmiałam się i przytuliłam do niego.

                Nawet nie wiem kiedy usnęłam.. Naprawdę fajnie mieszkało się z Davidem.. Nie musiałam niczym się martwić.. Trochę jeszcze myślałam o Jamesie.. Pewnie mu jest lepiej beze mnie.. Chociaż nie ma tylu zmartwień. Mam nadzieje, że chociaż teraz Hal da mu spokój.