Rozdział XXXI

Dziękuje wszystkim za życzenia :)
************************

                Od kiedy stałam się tak zwaną siostrą Kendalla, który nawet o tym nie wie, wszystko się zmienia.. Moje postrzeganie świata itd. Wiem, że życie z Małgorzatą i Tomem, których nazywałam rodzicami będzie trudne, ale przecież muszę dać radę.

- Ang ! Miałaś mi oddać tą złotą sukienkę ! – krzyczała Karolina.. Przygotowywała się do sylwestra, jak co roku.. Zawsze wychodziła w jedno i to samo miejsce.. Klub Mogillo w Centrum Miasta. Ehh.. Jak zawsze zostawałam w domu i się uczyłam.. Jak to ja, ale w tym roku mam zamiar się zabawić, wyjść gdzieś i nie wracać do rana.

- Weź ją sobie, jest w szafie..  – powiedziałam obojętnie..

Dalej w mojej głowie siedział Maslow.. Nie mogłam przestać o nim myśleć, a on nawet nie raczył odebrać ode mnie telefonu.. Jestem głupia, wiem.. Narzucam się chłopakowi, który ma mnie gdzieś, bardzo głęboko.

<Z perspektywy Jamesa>

- Jak odbiorę to co jej powiem?!  - bałem się jakiegokolwiek kontaktu z Angel.. Kocham ją, ale boję się że zrobię co źle..

- Porozmawiaj z nią..O nic więcej cię nie proszę.. – powiedziała Demi, chyba już po raz setny.

- Nie potrafię !

- Denerwujesz mnie facet, naprawdę.. – Demi ostatnio miała na mnie straszne nerwy.. Nie dziwię się, jakbym miał zadawać się z jakim pacanem, jakim ja jestem, wolałbym się zabić..

- Ale co ja poradzę, że nie potrafię? – czy ludzie nie rozumieją, że ja nie potrafię być śmiały? Ehh..

- Weź się za siebie, błagam cię.. – Dem popatrzy na mnie błagającym wzrokiem.

- Kochanie nie załamuj się – powiedział Logan i podszedł do swojej dziewczyny..

- Ehh.. Nie jest to łatwe przy takim ciołku !

- Wypraszam sobie ! – Demi tylko fuknęła i udała się na górę.

- Jesteś ciołkiem i nic na to nie poradzisz.. – powiedział Logan i poszedł za Lovato.

- Super ! Zawsze wszystko jest moją winą !

- Jest bo nie umiesz być mężczyzną ! – i zamknął drzwi od pokoju..

- To już nie moja wina.. – schowałem głowę w kolanach..

<Z perspektywy Angeliki>

- A to mogę? – spytała Daga pokazując moje pozłacane kolczyki..

- Bierz.. – wszystko mi było jedno.. – Możesz wziąć wszystko co chcesz, ale już się nie pytaj..

- Ok – uśmiechnęła się dziewczyna i zabrała się za grzebanie w mojej szafie.. – Biorę to – wyciągnęła niebieską sukienkę, którą dostałam na 17 urodziny od mamy, ale ani razy w niej nigdzie nie byłam – to – czarną torebkę z ćwiekami – i.. to, ale to na kiedy indziej.. – wyciągnęła moją czerwoną sukienkę od dziewczyn..

- Tego nie wolno ! – wyrwałam jej materiał i przytuliłam się do niego..

- Co ci się dzieje? – spytała patrząc na mnie dziwnie.

- Nie nic.. – łza spłynęła mi po policzku.. – Po prostu wspomnienia..

- Ehh.. A jakoś Karolinie dałaś te czerwone szpilki.. – powiedziała obrażona.

- Co?! Nie dawałam ich ! – szybko pobiegłam do pokoju Kali – Oddawaj szpilki !

- Yy.. Nie? Pożyczyłaś mi je !

- Zmieniłam zdanie.. Oddaj mi je.

- Samolub.. – rzuciła we mnie szpilkami..

- Ej ! Nie rzucaj nimi !

- Zachowujesz się tak, jakby to była świętość.. – powiedziała Daga, wchodząc do pokoju..

- Bo dla mnie jest.. – wróciłam do swojego pokoju i zaczęłam wdychać zapach sukienki..

Pachniała domem, perfumami dziewczyn.. Wspomnienia wróciły.. Wszystkie, nawet te złe.. Jak zobaczyłam Hal z Jamesem w samochodzie.. Tłumaczył mi się tak, jakby była dla niego kimś ważnym.. Później Adrian i jego pocałunek, kłótnia z Jamesem.. Traktował mnie wtedy jak własność. Wypadek samochodowy Kendalla.. Próba gwałtu.. Najgorsze chwile w moim życiu..

- Dobrze, że mam to już za sobą.. – powiedziałam ocierając łzy..

                Miałam dosyć wszystkiego.. Tak bardzo pragnęłam być szczęśliwa, a jak do czegoś się zabierałam to niszczyłam wszystko..

- Czemu ja muszę być taka okropna? – spytałam sama siebie – Czemu muszę psuć wszystko na czym mi tak naprawdę zależy?

                Nie znałam odpowiedzi na te pytania, wiedziałam tylko jedno.. Muszę coś zrobić, żeby było lepiej, ale co?

<Z perspektywy Demi>

- Mam go już dość.. – powiedziałam siadając na łóżku.. Miałam tego patafiana serdecznie dosyć.. Chce mu pomóc a on co? Odpłaca mi się zgrzędzeniem..

- Musisz dać mu czas.. – Logan jak zawsze chciał mnie uspokoić, kochamy jest ale nie mogłam tak łatwo odpuścić..

- Słuchaj Logiś może tobie nie zależy na szczęści Jamesa i Ang..

- ZALEŻY ! – krzyknął Logan przerywając mi.

- Ok., ale nie przerywaj..

- Dobrze kochanie, ale zrozum że James jest taki ciołek, że odważy się wyznać miłość Ang po raz kolejny za jakieś milion lat.

- I tu właśnie mamy problem..

- Ehh.. Za niedługo znów się z nią spotkamy.. Ale najpierw trzeba coś zrobić z Jamesem.. Co zamierzasz?

- Jeszcze nie wiem.. Ale coś wymyślę, wiesz jaka jestem..

- Jesteś mądra skarbie – zaczął całować moją szyję.. Kochałam mojego wariata..

- Dziękuje, ale Angelika musi być z Jamesem..

- Musi, ale.. hmm.. – Logan uśmiechnął się szyderczo, nie lubiłam jak tak robi bo zawsze coś głupiego przychodziło do jego ślicznej główki. – Mam pomysł.. – tego się obawiałam.

- O nie.. Tylko nie te twoje zwariowane pomysły, ja cię proszę..

- No, ale.. czemu nie? – spojrzał na mnie z miną smutnego pieska.

- Logan, proszę cię.. Wiem, że mi nie powiesz, bo wymyśliłeś, ale nie rób głupstw..

- Spróbuję.. Ale wiesz że ja lubię..

- Ehh.. Za dobrze o tym wiem.

<Z perspektywy Logana>

                Naprawdę nie rozumiem Demi.. Mój plan był perfekcyjny, ale trochę szalony jak każdy. Na pewno mądry to ja nie jestem, ale to już nie moja wina.. Cel: Pomóc Jamesowi. Jest tylko jeden sposób żeby to zrobić.. Muszę sprowadzić tutaj Angel, nawet mam plan który jest na 1000000000 % dziwny, dla niektórych nawet szalony i mogą mnie za niego zamknąć, ale to już inna sprawa.W tym momencie najważniejsze jest żeby byli razem. Pasują do siebie, moim zdaniem. Ale.. jak już można zauważyć.. James się o nią nie postara, a ona? Pewnie zniknie i zobaczymy ją dopiero w wakacje.. a wtedy może już być za późno.

**********
Waszym zdaniem: James to ciołek? Powinien powiedzieć Ang co czuje? Co chce zrobić Logan? Odpowiadajcie w komentarzu :)